Kultura przeworska to kultura archeologiczna epoki żelaza rozwijająca się między III w. p.n.e. a V w. n.e. na terenach obecnej Polski oraz Zakarpacia. Powstała na podwalinach prakultur pomorskiej oraz grobów kloszowych. Dawniej zwana była kulturą wenedzką lub grupą przeworską kultury grobów jamowych. Chociaż geneza powstania nie została zupełnie wyjaśniona, to nazwa pochodzi od miasta Przeworsk, leżącego niedaleko miejscowości Gać (Podkarpacie), gdzie zostało odnalezione cmentarzysko.
Na terenach Polski przechodziła przez dwie fazy rozwoju: początkowa to okres przedrzymski (tereny Śląska, Wielkopolski, Mazowsza, Podlasia, część Małopolski), kolejna to czas zwiększonych wpływów prowincji.
Kultura przeworska znana jest głównie z cmentarzysk, na których obowiązywał ciałopalny obrządek pogrzebowy. Spalone szczątki zmarłego trafiały do grobów popielnicowych, gdzie zamknięte w ceramicznym naczyniu otaczane były mobiliami (przedmiotami codziennego użytku) lub też do grobów jamowych, do których wsypywano popioły bezpośrednio do mogiły.

 
W 1994 roku, po przypadkowym odkryciu przez poszukiwaczy militariów dobrze zachowanych eksponatów kultury przeworskiej, w Mokrej rozpoczęły się badania archeologiczne. Kierował nimi dr Marcin Biborski - archeolog z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego badania zmieniły spojrzenie na kulturę przeworską. Odkrycia z Mokrej dowiodły, że ludność przeworska przetrwała do V wieku, a nie jak dotychczas sądzono, że zanikła z końcem IV wieku.
Odkryte w Mokrej stare cmentarzysko stało się źródłem wiedzy na temat ludów germańskich zamieszkujących te tereny, na długo przed zasiedleniem ich przez Słowian, a sama Mokra ważnym detalem na mapie archeologicznej zarówno Polski jak i świata, stając się punktem wyjścia dla dalszych publikacji naukowych poświęconych badaniom kultury przeworskiej. Podczas wykopalisk odnaleziono między innymi umba, zapinki, sprzączki do pasów, przęśliki, noże, igły, naczynia, paciorki, wisiorki, fragmenty grzebienia, groty strzał, miecz a nawet skalpel.
Przez dziesięć lat prac archeologicznych w Mokrej, które zakończone zostały w 2004 roku z ponad 470 grobów udało się wydobyć 3500 zabytków. Sprawiło to, że przedsięwzięcie archeologiczne w Mokrej stało się największym wykopaliskiem kultury przeworskiej w Polsce.
W zdecydowanej większości eksponaty są w posiadaniu Uniwersytetu Jagiellońskiego.